"شب" پدیده ی خوبی ست. یک آرامش خاصی دارد. بی صدا!
سکوت. یک عمق عجیبی که هرچقدر توش فرو بروی لذت بخش است. و سرعت گذار...شب زندگی
ست. عمر است. انگار لحظه های ناب در شب شکل می گیرد. و این روزها تا خورشید در
بیاید زندگی می کنم. مطالعه ، مناظره، مراقبه، هر چیز...شب انجام دادنش یک لذت
دیگر دارد. حتی جنون قهوه خوردن... افکار خوره وار... و شوق پختن قیمه و خوردنش
تنها تنها که بهترین قیمه های تهران را من می پزم...باور کن!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر