ستاره

قدر این رفاقت را نمی دانم. بله خودم می دانم . قدر این رفیقی که وقتی می رود سفر دو هفته ای به جای خداحافظی فقط یک اس.ام.اس می فرستد که نوشته: 

"friends by choice are the sisters by chance.I love you  :-* :-* "

 و منم که چیزی ازش نگذشته می گویم که جدی جدی نباشی این شهر مرا حبس می شود.

قول می دهم دفعه ی بعد که گفتی بیا با هم بریم طرح نگویم تو همخانه ی خوبی نیستی. می گویم باشد. به جهنم که شلختگی ات مرا دق می دهد. با هم بریم یه دهات کوره ای که دست همه ی کسانی که رنجمان داده اند و همیشه سر هم غرشان را زدیم بهمان نرسد فکر نمی کردم یک روز دیوانگی های تو حادثه ی زندگی من بشود که یک روز اگر دردسر درست نکنی بیمار شوم. بیا غرغر کنم سرت. دلم گرفته لعنتی.