باید از آدم ها برای رفتنشان تشکر کنیم.
آدم ها با رفتنشان اندوهِ پرفکتی را توی دل ما به جا می گذارند
که "اگر بودند، اگر می شنیدند،اگر نمی رفتند، اگر دستشان می رسید..."
تمام مشکلات و بدبختی هایمان به دستشان حل یا قابل تحمل تر می شد. در صورتی که آن
ها هم آدم هایی بوده اند مثل ما و از یک جایی به بعد نمی توانستند که ادامه بدهند.
هیچ چیز توی دنیا کامل نیست و آن ها با رفتنشان بکر ترین تصور غم انگیز را به ما
می رهند.
رفتن یعنی زیبا ترین تصویر خودت را به شخصی که از کنارش می
روی هدیه کنی و برای همیشه تنهایش بگذاری. باور کنید خیلی ها رفتنشان بهتر از
ماندنشان است. پیش از آنکه تصویرشان ترک بردارد. همین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر