من گلدان شده ام . مرا دوست دارند و به من آب می دهند . مرا در نور می گذارند و از من لذت می برند . من زیبا هستم و آنها مرا به خاطر زیبایی ام نگاه می کنند من همه آنچه که دارم برای لذت آنهاست و آنها از فکر نبود من غمگین می شوند و مدام می خواهند که مرا ببیند ، حواسشان به من هست و از اندوه و شادمانی من چیزی نمی فهمند آنها فقط لذت می برند که من هستم - وجود دارم - توی روزهایشان مرا می بینند و همین برای آنها بیشتر از کافیست از من انتظاری جز این ندارند و از خودشان برای رفتارهای خوبشان با من رضایت دارند و خیال می کنند هیچکس بیش از آنها نمی توانسته مرا اینطور نگاه داری کند و فکرشان را به من مشغول نمی کنند چرا که من به آنها زیبایی و طراوت خود را می بخشم و آنها نیروی هر روز را از ذخیره ی من میگیرند و در هر بازگشت از اینکه مهمان زیبایی من می شوند رغبت بیشتری میگیرند . و از بوی من سرمست می شوند. و هر گاه حتی ترس من افزون می شود که ریشه هایم بپوسند، برگ هایم بخشکند و گل هایم بچروکند و بوی تعفن خاکم آفاق را پر کند. اما مرا دوست دارند و هر آنچه دارم برای آن هاست.
و من -
و من -
مدام حسادت می کنم به روزهای انسان بودنم .
امضا گلدان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر