۱۳۹۵ اسفند ۱۹, پنجشنبه

روز جهانی زن

6 ام مارس، روز جهانی دندانپزشک بود. من با اینکه هیچ وقت آینده ی قطعی ای برای خودم توی این شغل دست کم تا به حال ندیدم ، از این تبریکات و وجود روز جهانی ش ذوق می کردم. اما دو روز بعد، 8 ام مارس، روز جهانی زن، بیشتر از هرچیزی دلگیرم کرد. گشتن توی فضاهای مجازی، دیدن کلیپ ها و متن های شکایت آمیز اکثریت زن ها و اینکه هنوز هم تبعیض جنسیتی وجود داره حالم رو بدتر می کرد. تمام این مدت به این فکر می کنم که شروع مرد سالاری از کجای تاریخ بود که ما به این وضع افتادیم و بعد از دست کم 3000 سال تمدن بشریت هنوز داریم باهاش می جنگیم. حقیقتا خیلی مسخره ست که آدم ها به خاطر "جنسیتشون" بزرگ داشته بشن ( فعل مناسب برای روز بزرگ داشت پیدا نکردم :دی) و اینکه چرا هنوز نتونستیم با وجود دونستن ویژگی های دو جنسیت ، این تفاوت رو درک کنیم و فارغ از اون ها تبعیض جنسیتی رو از بین ببریم نا امید کننده ست. بزرگداشت و روز جهانی برای من بیشتر دلگیر کننده ست تا دلگرم کننده. سال بعد باز میایم می بینیم کلیپ و متن اعتراضی و فستیوال و خیلی چیزای دیگه رو می بینیم هیچ اتفاق دیگه ای نه تو ذهن ما نه تو اعمال و رفتار ها اتفاق می افته. من ترجیح می دم به عنوان "آدم" مورد بزرگداشت قرار بگیرم. بابت شغلم و سایر توانایی هام. حتی اگه اون روز بزرگداشت شغل مورد تردیدم باشه. 6 مارس خوشحال بودم و 8 مارس دلگیر. تبعیض از همین جاست که شکل می گیره و از بین نمیره...خلاصه اینکه مرگ بر سکسیسم.

هیچ نظری موجود نیست: